ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ: Ο αιώνιος φρουρός

Το παρακάτω άρθρο το αναρτώ χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη του ιστολογίου γιατί έχει απενεργοποιήσει τα σχόλια. Αξίζει όμως να το μοιραστώ μαζί με αυτούς που δε γνώριζαν αυτόν τον ιστοχώρο! Αν υπάρξει το οποιοδήποτε πρόβλημα, μπορείτε να με βρείτε στις σκέψεις!

Όταν στις 27 Απριλίου του 1941 τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στην σκλαβωμένη ανοχύρωτη Αθήνα, μια δύναμη κατακτητών ανέβηκε στον ιερό βράχο του Παρθενώνα. Αποστολή της ήταν να κατεβάσει την Ελληνική σημαία και στην θέση της να υψώσει την μισητή Γερμανική σημαία.







Το σύμβολο της Ελληνικής ελευθερίας φύλαγε, - τιμητικός παραστάτης - ένας Έλληνας φαντάρος. Ο Πόντιος στην καταγωγή Κωνσταντίνος Κουκίδης.

Η τότε Ελληνική στρατιωτική διοίκηση είτε τον είχε ξεχάσει, μέσα στην γενική διάλυση που ακολούθησε την κατάρρευση του μετώπου, είτε τον είχε αφήσει σκόπιμα χωρίς διαταγές, έρμαιο των σκληρών ωρών που κύλαγαν, αντιμέτωπο με την μοίρα του και τον Θεό, με μόνο κριτή και ανώτερό του, την δική του συνείδηση “τοις κείνων ρήμασιν πειθόμενον”.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτοςκαι αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.

“ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμωςτεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες….

Οι Γερμανοί το περίμεναν… Είχαν λοιπόν προσχεδιάσει τις κινήσεις τους.

Μια ξερή διαταγή του επικεφαλής τους έκανε έναν στρατιώτη να κινηθεί. Ενώ οι συνάδελφοί του κρατούσαν ακίνητο τον Έλληνα, μπροστά στις κάνες τον πολυβόλων και των περιστρόφων τους. Ο Ναζί έκανε αυτός κανονική υποστολή του συμβόλου της Ελληνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας, την δίπλωσε προσεκτικά με σεβασμό και, σαν εκδήλωση φιλίας κι εκτίμησης (έτσι είχε αποφασίσει η προπαγάνδα τους), την παρέδωσε στον Έλληνα….

Ατάραχα με μια βαθιά αποφασιστικότητα χαραγμένη στο πρόσωπό του την πήρα το παλληκάρι. Δεν είχε που να την παραδώσει, ούτε σκόπευε να το κάνει. Τυλίχτηκε λοιπόν μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Γερμανών, που μαρμαρωμένοι από το αναπάντεχο, δεν πρόλαβαν ν’ αντιδράσουν, προχώρησε, ως την άκρη του βράχου.. Από εκεί, έχοντας την Ελληνική σημαία σάβανο ιερό, πάνω στο κορμί και βάλσαμο στην πληγωμένη του καρδιά, πήδησε στο κενό και κομματιάστηκε στα σκληρά ριζόβραχα του Ιερού Βράχου.

“Ου καταισχυνώ
όπλα τα ιερά,
ουδ’ εγκαταλείψω
τον Παραστάτη
ότω αν στοιχήσω”.

Τραγούδησαν εκείνη την στιγμή, μαζί με την ψυχή του Κωνσταντίνου Κουκίδη και εκατομμύρια αιωνίων Ελληνικών ψυχών.

Ήταν οι ψυχές εκείνων που από την βαθιά αρχαιότητα, αυτόβουλα κι ευσυνείδητα, είχαν κατά καιρούς θυσιαστεί για την Ελληνική Ελευθερία.

Ήταν οι ψυχές που άψογα συνταγμένεςπερήλαυναν στον Αττικό αιθέρα, μπροστά από τα δακρυσμένα για τη νέα θυσία μάτια των Καρυάτιδων.

Άλλα μάτια δεν υπήρχαν να τον δουν και η θυσία του νέου ήρωα, θ’ αργούσε πολύ να μαθευτεί στους σκλαβωμένους Έλληνες.

Σημαιοφόρο στην παρέλασή τους οι ψυχές αυτές, είχαν την ψυχή του Κωνσταντίνου Κουκίδη. Του Έλληνα στρατιώτη από τον Πόντο, που με τον τρόπο του θανάτου του, έγινε κήρυκας και σημαιοφόρος της Ελληνικής Αντίστασης.

Η θυσία του όμως είχε ένα άμεσο αποτέλεσμα.

Με διαταγή της Γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης, αποφασίστηκε αμέσως, όπως τόσο στον βράχο της Ακρόπολης, όσο και στο Δημαρχείο της Αθήνας, ν’ ανεμίζει ελεύθερα η γαλανόλευκη, έστω και δίπλα στο μισητό σύμβολο της κατάκτησης. Και σε λίγο το μέτρο αυτό επεκτάθηκε σε όλα τα Ελληνικά δημόσια κτήρια!

Αυτό ίσχυσε σ’ όλη την διάρκεια της κατοχής και μόνον στην Ελλάδα!

Χάρη λοιπόν στη θυσία του Κωνσταβτίνου Κουκίδη, η Ελληνική σημαία παρέμεινε στην Ακρόπολη, αιώνιος φρουρός της, για να θυμίζει στην εχθρική σημαία της κατοχής, πως εκείνη ήταν προσωρινή και πως αν τα χώματα είχαν σκλαβωθεί, οι ψυχές, οι άνθρωποι κι η ιστορία ήταν ελεύθερα και ήταν Ελληνικά.

Σ’ αυτόν τον αιώνιο φρουρό του Παρθενώνα, τον περιφρονημένο σήμερα ήρωα, που τ’ όνομά του ούτε καν αναφέρθηκε στις 18 Οκτώμβρη του 1944, όταν η Ελληνική σημαία υψώθηκε και πάλι μόνη, τελείως ελεύθερη στην Ακρόπολη, στον Έλληνα αυτόν φαντάρο, που ούτε καν μνημονεύεται στην γιορτή της απελευθέρωσης της Αθήνας κάθε 18 του Οκτώβρη, σ’ αυτό το παλληκάρι που όχι μόνον άγαλμά του δεν υπάρχει πουθενά, αλλά ούτε ένας Ελληνικός δρόμος που να φέρει το όνομά του, ο τόσο πρόωρα (21 ετών) χαμένος ποιητής Βασίλης Κουρής, έχει αφιερώσει το παρακάτω ποίημα:

ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΦΡΟΥΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Στων μακάρων όπου περιδιαβαίνεις, τα νησιά,
είθε του απόλλωνα να σ’ ευφραίν’ η λύρα,
ανδρείε στρατιώτη.
Ωραίο να πεθαίνεις για την πατρίδα.
και σάβανό σου τη σημαία
στο κορμί σου τυλιγμένη νάχεις,
- ωραίο είναι.
Τρόπαια ένδοξα στη μνήμη σου δε στήθηκαν,
ουδέ αγάλματά σου.
Μα των Καρυάτιδων το δάκρυ
το μ ήμα σου εις αεί θ’ αδαμαντοστολίζει
και ασπασμό στο μέτωπό σου θ’ αποθέτουν
για την ημέρα εκείνη,
που του βαρβάρου το ατσάλι
της Παλλάδος καταπάτησε την πόλη,
και συ,
την γαλανόλευκη σφραγίζοντας με το φιλί σου,
στους ώμους ετύλιξες
κι από τον βράχο το άλμα έκανες προς την αθανασία,
τοις κείνων ρήμασιν πειθόμενος.

Δημήτρης Λαζογιώργος - Ελληνικός


Το άρθρο το πήρα από τον ιστοχώρο ΕΛΛΑΣ

ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

[Αντιγράφω από ένα παλιό (το πρώτο) ποστ της Ρίας.]

Άρχισε να κάνει ζέστη και τι πιο φυσικό από το να ψάξω να βρω κάποιο ρούχο πιο ελαφρύ. Έψαξα στο σπίτι και διαπίστωσα ότι πάνω στη φούρια του φθινοπώρου, μετέφερα τις βαλίτσες με τα καλοκαιρινά στην υπόγεια αποθήκη που έχει το σπίτι. Μέχρι εδώ τίποτα το παράξενο. Αμ δε! Και τώρα τι κάνουμε; Πως θα πάρω τα ρούχα; Ένας ψύχραιμος θα πει κατεβαίνοντας στην αποθήκη. Ένας άνδρας που δε με ξέρει θα το πει αυτό. Γιατί κάποιος που με ξέρει μάλλον θα γελάσει. Και σκασίλα μου βέβαια. Θα γελάσει γιατί όποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι φρίττω και μόνο στην ιδέα να συναντήσω μία και μόνη κατσαρίδα. Οι φίλες μου αναγνωρίζουν τον τρόμο μου και την ανησυχία μου τώρα που πλησιάζει το καλοκάιρι γιατί δε διαφέρουν πολύ τα συναισθήματά τους από τα δικά μου και έστω και στο μιλητό συμπαραστεκόμαστε η μια στην άλλη.
Γυναίκες! Θα πουν οι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου. Ναι, γυναίκες. Φοβόμαστε όχι μόνο τις κατσαρίδες αλλά και τις αράχνες, τις σαρανταποδαρούσες, τα ποντίκια, τα τρυζόνια, τους γρύλους και πάσης φύσεως ζουζούνια… Δηλαδή εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να φοβόμαστε; Επειδή εσείς σα μικρά παιδιά διασκεδάζατε με το να ξεκοιλιάζετε αθώα βατράχια και κυνηγώντας τζιτζίκια, πρέπει και εμείς που παίζαμε με κούκλες να είμαστε εξοικειωμένες με τα έντομα; Εσείς φοβάστε τη δέσμευση, το γάμο, την οικογένεια. Εμείς πάλι όχι. Παίζαμε τις μαμάδες από μικρές και τις νοικοκυρές άσχετα αν μεγαλώνοντας ούτε το ένα τρίτο από την παρέα των μικρών κοριτσιών ασκεί το σπορ της νοικοκυράς και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα. Οι περισσότερες είμαστε part time χαρωπές νοικοκυρούλες. Αλλά ακόμα και έτσι δε φοβόμαστε να δεσμευτούμε και να είμαστε και εργαζόμενες και καριερίστες και γκόμενες και σύζυγοι και νοικοκυρές! Αν μπορείτε και εσείς οι άνδρες κάντε τα όλα μαζί και τόσο σωστά όσο εμείς!
Είμαστε ανίκανες, σύμφωνα με τους άνδρες, να συναρμολογήσουμε ένα μικρό επιπλο παρά τις αναλυτικές οδηγίες που το συνοδεύουν. Μπορεί. Προσωπικά δεν έδωσα ποτέ σημασία να μάθω ποια είναι η διαφορά του στραβοκατσάβιδου από τα άλλα. Μπορώ όμως να καταλάβω από μια και μόνη λέξη ή ένα βλέμμα αν ο άνθρωπός μου είναι καλά ή κάτι τον απασχολεί. Είναι τόση η ευαισθησία που εμείς οι γυναίκες έχουμε, που ακόμα και αν θέλετε να μας κρυφτείτε κύριοι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου, δεν μπορείτε. Ακόμα και το ένστικτό μας θα μας ενημερώσει για ότι σας συμβαίνει. Μπορεί να μη σκαμπάζουμε γρι από κατασκευές αλλά σκαμπάζουμε από καρδιές.
Αναστατώνεστε μπροστά σε μια μικρή πληγή που αιμορραγεί και χάνεται το χρώμα σας, μας κοροϊδεύετε που τρέχουμε σε όποιον μας χρειάζεται, αλλά είστε οι πρώτοι που μας αναζητάτε στην πρώτη γρατσουνιά και όταν το θερμόμετρο δείξει λίγο παραπάνω από 36,8.
Μας διακωμωδείται στους φίλους και τους γνωστούς μας αν σας κάνουμε νάζια και τερτίπια αλλά δεν καταλάβατε ποτέ ότι μόνο με αυτούς τους χαζοχαρούμενους τρόπους πετυχαίνουμε πάντα το δικό μας. Ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνεστε εμείς καθοδηγούμε όλες μα όλες τις ενέργειές σας. Από το τι παπούτσια θα αγοράσετε, μέχρι τη μάρκα των τσιγάρων σας. Από τον τρόπο που θα φερθείτε στον προϊστάμενο μέχρι τη μάρκα του αυτοκινήτου που θα αγοράσετε. Καταλάβετέ το, καθοδηγούμε το νού σας.
Δε θυμάμαι να άκουσα πολλές φορές για κάποιο γαμπρό που να έστησε στην εκκλησία τη λευκοφορούσα νύφη. Παρεπιπτώντος όμως πολλοί γαμπροί έμειναν μ… με την ανθοδέσμη στο χέρι στα σκαλιά της εκκλησίας περιμένοντας ματαια την καλή τους. Βλέπεται εμείς οι γυνάικες μπορούμε να ζήσουμε τον εαυτό μας χωρίς την απαστράπουσα παρουσία σας. Δεν πρόκειται να πάθουμε ταχυκαρδία μπροστά σε ένα γεμάτο νεροχύτη ούτε σε μια στοίβα ασιδέρωτα ρούχα. Και φυσικά ούτε λόγος για τα προς το ζην!
Να αναφέρω ότι λέει και το λαϊκό άσμα; Από μας γεννιόσαστε και μας παντρευόσαστε. Το ωραίο δεν είναι ότι μας παντρευόσαστε αλλά ότι εμείς γεννούμε. Ναι μπορεί να γκρινιάζουμε ότι χαλάει το σώμα μας και ότι μαστιγώνονται τα νεύρα μας από τις ορμόνες αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το πρώτο σκίρτημα της νέας ζωής μέσα μας. Και ζηλεύετε. Ας μην το παραδέχεστε μερικοί. Αν δεν ήταν έτσι, δε θα ψάχνατε χρόνια και χρόνια τρόπους να τεκνοποιήσουν οι άνδρες!

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΥΠ!

Αντιγράφω από τις skepseis.

Το 1997, μου ανέθεσαν μια ομιλία σε συνέδριο και το συνέδριο θα γινόταν Κυριακή.
Αν πήγαινα κομμωτήριο το Σάββατο, επειδή κοιμάμαι άτσαλα, την Κυριακή θα ήμουν αχτένιστη. Ζήτησα, λοιπόν, από τον ιδιοκτήτη του κομμωτηρίου που πήγαινα, αν θα μπορούσε να έρθει την Κυριακή το πρωί στις έξι το πρωί η κομμώτρια που με χτένιζε πάντα και του εξήγησα το λόγο. Λογικότατα ο άνθρωπος, μου είπε ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να την υποχρεώσει, αν η ίδια το θέλει και μπορεί, ο ίδιος δεν είχε αντίρρηση. Η κοπέλα συμφώνησε. Ως συνήθως με έκανε κούκλα (περισσότερο απ' όσο είμαι εννοώ), και δε δέχτηκε και φιλοδώρημα, παρακαλώ!!!
Μετά από λίγο καιρό η κοπέλα μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι έφυγε από το κομμωτήριο και ότι αν τη χρειαζόμουν, θα έρχόταν σπίτι μου, αρκεί να της τηλεφωνούσα. Και εννοείται ότι οι τιμές της ήταν εξωφρενικά χαμηλές. Ποτέ δε δέχτηκε κάτι παραπάνω παρότι ήμουν πρόθυμη να της δώσω με όλη μου την καρδιά.
Μετά ανοιξε δικό της κομμωτήριο. Μόνο που είχε μια απαίτηση από μένα. Κάθε πρώτη του μηνός, πρωί πρωί, έπρεπε να είμαι στο κομμωτήριο. Αν δεν πήγαινα, δεν άνοιγε. Θεωρούσε ότι είμαι γουρλού και άν πήγαινα εγώ κάθε πρώτη του μήνα, θα πήγαιναν καλά οι δουλειές της.
Εκτός από κομμώτριά μου, έγινε και φίλη.
Κομμωτήριο για τη γυναίκα είναι σαν το καφενείο για τον άντρα. Μαθαίνει όλα τα κουτσομπολιά, βγάζει τα σώψυχά της, χαλαρώνει και κυρίως, ανεβάζει το ηθικό της.
Η Γιάννα, ήταν εχέμυθη, πρόθυμη, φτηνή μέχρι αηδίας, πεντακάθαρη, εξυπηρετική και άριστη κομμώτρια.
Μόνο που αποφάσισε να φύγει από την Αθήνα. Καί έφυγε.
Που να πάω τώρα?
Ο Ιάσιος πηγαινει σε ένα κομμωτηρίο που χτενίζονται άντρες και γυναίκες. Κλείνω και εγώ ένα ραντεβού και τους εξηγώ ότι θέλω βαφή, ανταύγειες, κούρεμα και χτένισμα. Για όλα αυτά στη Γιάννα πλήρωνα γύρω στα 60 ευρώ. Για την ακρίβεια 56 αλλά της άφηνα 60 για να φεύγω με καυγά για να πάει καλά ο μήνας της!
Πάω στο ραντεβού μου πέντε λεπτά νωρίτερα, καθότι είμαι και μια κυρία!
Με περιλαμβάνει μια τσούπρα, μου ξεριζώνει μερικές τούφες και της δίνω τη βαφή μου γιατί αυτή η βάση μου αρέσει και την παίρνω από το σούπερ μάρκετ. Με βάφει, και με αφήνει χωρίς να μου προτείνει ούτε ένα ποτήρι νερό. Έρχεται ο ιδιοκτήτης, μου προσφέρει καφέ και μου πιάνει κουβέντα. Ήξερε και τον Ιάσιο, τα λέγαμε μια χαρά. Έρχεται η ώρα να με λούσουν, εκεί να δεις πόνο. Με κόπο κράταγα τα δάκρυά μου. Και πάνε να με χτενίσουν και να μου στεγνώσουν τα μαλλιά. Χωρίς υπερβολή, ούρλιαξα από τον πόνο. Οι άλλες κυρίες με κοιτούσαν με συμπάθεια. Προφανώς είχαν περάσει τα ίδια. Έρχεται μια θεόχοντρη, μου σβήνει το τσιγάρο, παίρνει δυο πιστολάκια, ναι δυο, δεν έκανα λάθος, και μου στεγνώνει, ή καλύτερα μου ψήνει το κεφάλι. Κάποια στιγμή τελειώνει και φέρνει μια βοηθό. Αρχίζουν τα υποννοούμενα πάνω από το κεφάλι μου, και φυσικά για μένα ήταν. Πού ηρθα απόγευμα για όλα αυτά, που θα τις καθυστερίσω να φύγουν, που είναι ήδη επτά και θα τελειώσω στις δέκα, που εγώ φταίω που δε σκέφτομαι τον εργαζόμενο και κάνω το κέφι μου.
Παραδόξως συγκρατήθηκα, γιατί ο Ιάσιος είναι γνωστός εκεί. Έκανε ακριβώς μια ώρα και δέκα λεπτά να μου περάσει τις ανταύγειες με τη βοηθό της. Έπρεπε να περιμένω και να γίνουν, πήγε εννέα η ώρα.
Κατεβάζει κάτι μούτρα η χοντρή, μου ήρθε να την αρχίσω στις σφαλιάρες!
Κάνω νόημα στην πρώτη που μόνο με μάδησε αλλά τουλάχιστον δε με έβριζε και της λεω ότι θα ήθελα αυτή να με λούσει. Ευτυχώς που το σκέφτηκα. Η χοντρή ήταν ικανή να κάτσει στη μούρη μου να ψοφήσω!
Στις εννέα και μισή ο ιδιοκτήτης ήρθε να με κουρέψει. Θεός. Γρήγορος, με αντίληψη, μου έδινε οδηγίες πως να φτιάχνω μόνη μου το μαλλί μου, και σε λίγο ήμουν έτοιμη. Εκείνη τη στιγμή τηλεφωνεί ο Ιάσιος και ρωτάει το Χρήστο αν θα προλάβαινε να τον κουρέψει και αυτόν. Σε δέκα λεπτά θα ερχόταν εκεί. Ο Χρήστος δεν είχε αντίρρηση παρότι η ώρα είχε πάει δέκα παρά. Οι τρεις κοπέλες, έκαναν κάτι μούτρα άλλο πράγμα. Ο Χρήστος με κέρασε γλυκό, δεν πήρα, κρασί, δεν ήπια, και ουίσκι, εννοείται δε δέχτηκα. ΄Ηρθε ο Ιάσιος, εμένα με χτένιζε η αρχική μαλλιοτραβούσα και αύτόν τον έλουζε η χοντρή. Μέχρι να ετοιμαστώ εγώ, αυτόν τον είχε κουρέψει ο Χρήστος και έφτασε η στιγμή του ταμείου.
Ξέρεται πόσα πληρώσαμε? 130 ευρώ εγώ, και 20 ο Ιάσιος!
Μάλιστα. Με πόνεσαν, με ξεμάλλιασαν, μου έκαψαν το σκαλπ και τα χαριτωμένα μου αυτάκια και πλήρωσα πάνω από τα διπλά από όσα έδινα στη Γιάννα!
Ουφ, τα έγραψα και ξεφόρτωσα λίγο.
Ψάχνω πάλι για κομμωτήριο. Για κούρεμα και μόνο θα πηγαίνω στο Χρήστο. Να βρω και μια καλή κομμώτρια για τις ανταύγεις και αν ξαναδώ τη χοντρή θα τη βρίσω. Για χάρη του Ιάσιου δεν την έκανα με τα κρεμμυδάκια. Που θα με κρίνει αυτή. Που ξυπνάει στις οχτώ και πάει στη δουλειά της στις εννιά. Μωρή αν μπορούσα να έρθω πρωί, δε θα το έκανα? Για να πληρώσω τις ανταύγειες σε σένα, δουλεύω από τις επτά ως τις τρεις, σούργελο, που αν εμείς δεν έρχόμασταν εκεί, θα μάζευες ελιές στο χωριό σου και θα έπλενες σε σκάφη!
Αυτά για σήμερα και θα επανέλθω μεγαλοβδόμαδα με καινούργιες περιπέτειες!!!!!!!!!!!!!!!!

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η τηλεόραση του ΣΚΑΙ έκανε μια ψηφοφορία για την ανάδειξη των 100 μεγαλύτερων ελλήνων.

Σας παρουσιάζω τη λίστα των 90 όπως ψηφίστηκαν και τους 10 που θα αποτελέσουν το αντικείμενο νέας ψηφοφορίας για το μεγαλύτερο έλληνα όλων των εποχών.

Σε μερικούς κάνω και τα σχόλιά μου! (Τα σχόλια είναι της Ρίας)

Απολαύστε το μυαλό που κουβαλούν 40.000 που ψηφίσαμε!

100. ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ
99. ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ
98. ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ
97. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ
96. ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο Β΄
95. ΕΛΕΝΗ ΜΟΥΖΑΛΑ (ΠΙΑΝΙΣΤΑ, αυτή δεν είναι ελληνίδα, είναι κύπρια)
94. ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ
93. ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ
92. ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ (αυτός δεν είναι αλβανός?)
91. ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
90. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ (ο γυναικολόγος που έκανε παράνομες εκτρώσεις)
89. ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ
88. ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ
87. ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ
86. ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ(δηλαδή, να τρελλαίνεσαι, περισσότερο σημαντικός ο λαζόπουλος από μια μορφωμένη ελληνίδα που τιμά καθημερινά τη χώρα μας στο εξωτερικό!)
85. ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
84. ΗΡΟΔΟΤΟΣ
83. ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ (οποία κατάντια! να μπαίνει άνθρωπος που κατηγορήθηκε για χρήση ναρκωτικών σε ύποπτο σκάφος στους 100 μεγαλύτερους έλληνες. απαράδεκτοι είμαστε!)
82. ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ (αναθεμά και αν ήξερε μια λέξη ελληνικά, άκου έλληνας ο ιουστινιανός!)
81. ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
80. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
79. ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ (το ότι δεν τολμούσε εν ζωή να πάει στο χωριό του στην Καρδίτσα, δε φάνηκε να απασχολεί κανένα!)
78. ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
77. ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ
76. ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
75. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
74. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ (πέθανε πάμπτωχος αν και πρωθυπουργός της χώρας!)
73. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΗΜΙΤΗΣ (ναι αυτός με το"ευχαριστώ τους αμερικανούς"!)
72. ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
71. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (αυτός πια, αν είναι δυνατόν, δεν ήταν έλληνας, δε μιλούσε τα ελληνικά ούτε για τους τύπους και είναι μεγάλος έλληνας, έλεος πια με τους ανόητους!)
70. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο Β' Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ
69. ΑΙΣΧΥΛΟΣ
68. ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ
67. ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
66. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
65. ΟΘΩΝ (από που και ως που έλληνας ένας καραγερμαναράς?)
64. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
63. ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
62. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
61. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ
60. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΡΓΙΩΡΗΣ (ποιος τον ξέρει?)
59. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Ο ΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
58. ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ
57. ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (αυτόν δεν τον εκτέλεσαν ως κατάσκοπο??? εναντίον της ίδιας του της χώρας!)
56. ΣΟΦΟΚΛΗΣ
55. ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (μας έδωσε ανεκτίμητα επιχειρήματα για τους μουσαντένιους γείτονές μας, μας γέμισε περηφάνια, τον είχα γνωρίσει και πέτυχε κάτι που λίγοι το πέτυχαν, με άφησε άφωνη. ποιος μπορούσε να αρθρώσει λέξη μπροστά σ' αύτον τον ακάματο ιδεαλιστή?)
54. ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
53. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
52. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
51. ΦΕΙΔΙΑΣ
50. Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ (ο άγνωστος στρατιώτης που έχασε κάποιο άκρο στα κρύα βουνά της πίνδου, αυτός που μένει θαμένος χωρίς να υπάρχει κοντά του συγγενής να του ανάψει ένα κερί, που έπεσε για το μεγαλύτερο αγαθό, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, στο βίντεο με τους άγνωστους στρατιώτες στο μέτωπο, είναι και ο παππούς μου!)
49. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ(μόνο το βραβείο νόμπελ του λείπει για να μείνει για πάντα στο πάνθεον των αθανάτων!)
48. ΘΟΔΩΡΗΣ ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ (δεν είμαστε ηλίθιοι? ένας όμορφος άντρας που κλωτσάει μια μπάλα να θεωρείται μορφή στους αιώνες?)
47. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ
46. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ άμα δε λειτουργεί το μυαλό τι να πει κανείς?)
45. ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
44. ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ
43. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
42. ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
41. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
40. ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
39. ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ
38. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
37. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
36. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ
35. ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ
34. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
33. ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ (δυνατός παίχτης, αλλά αποτυχημένος στα προσωπικά του, θυμάται κανείς το ζευγάρι των γιατρών που σκότωσε η γυναίκα του Γκάλη με την πόρσε της έξω από την Κατερίνη και άφησαν δυο παιδιά ορφανά?)
32. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ (εμπνευστής της περιβόητης γραμμής Μεταξά που καθυστέρησε τους γερμανούς στο Ρούπελ! πατριώτης από τους λίγους!)
31. ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ
30. ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
29. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
28. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΑ΄ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
27. ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ
26. ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ
25. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ
24. ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ
23. ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ (αιώνια φυσιογνωμία μια πριμαντόνα που πουληθηκε σε μικρή ηλικία για να κάνει καριέρα και μετά έγινε η πιο διάσημη παρατημένη?)
22. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ (ένας ομοφυλόφιλος ποιητής που έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου θα αντιπροσωπεύει τον έλληνα όλων των εποχών?
21. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
20. ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ
19. ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ
18. ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ
17. ΟΜΗΡΟΣ
16. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
15. ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
14. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
13. ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
12. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ(δε νομίζω να μην τον ξέρετε! δάσκαλος και εμπνευστής του Αϊνστάιν για τη θεωρία της σχετικότητας!)
11. ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
10. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
9. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
8. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
7. ΠΛΑΤΩΝ
6. ΠΕΡΙΚΛΗΣ
5. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
4. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
3. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
2. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ
1. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ


Τους δέκα που συναγωνίζονται σε ψήφους μπορείτε να τους "μάθετε" καλύτερα από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ, από το Πεντάεδρον βιντεομπλογκ ή από τις skepseis.